Hebt u dat ook wel eens? Met die oorlogen die aan de grenzen van Europa woeden? Die het nieuws dagelijks beheersen? Dat je op z’n minst geneigd wordt om partij te kiezen? Vóór de een of tégen de ander? Dat je uiteraard hoopt dat het snel vrede wordt, maar dan liefst wel in het voordeel van de een of van de ander? Alsof je op de tribune bij een voetbalwedstrijd zit, maar dan zonder regels, zonder scheidsrechter in een onophoudelijke blessuretijd die uiteindelijk alleen maar verliezers kent.

Houd het dan nooit op?!

Ik denk terug aan de keren dat ik in Israël was. Daar bezocht ik tweemaal een heuvel, een paar kilometer ten zuiden van Bethlehem. Op die heuvel woont al meer dan een eeuw de Palestijns-Christelijke familie Nassar. Het is er bezaaid met fruitbomen, olijfbomen en wijngaarden. Alles om met hard werken een goed leven te leiden. Helaas lukt dat maar ten dele. Het werken en leven wordt hen bijna onmogelijk gemaakt door militairen, rechters en de omliggende nederzettingen. Toen ik daar in mei 2014 voor het laatst was, waren er net 1.500 fruitbomen omgehaald. En voor je het weet, heb je partij gekozen, voor de een en tegen de ander.

Maar dan zie je daar aan de weg die de heuvel opvoert een grote steen liggen. Daarop staan in het Hebreeuws, Arabisch, Engels en in het Duits de woorden die de familie en de vele mensen uit alle landen die hen bezoeken al decennia lang ter harte nemen:

Wij weigeren vijanden te zijn.

Het zijn woorden die geïnspireerd zijn door de Paulus’ brief aan de Romeinen, waarin hij schrijft:

Laat u niet overwinnen door het kwade,
maar overwin het kwade door het goede. (Rom.12:21)

In het groot en in het klein is dat de keuze die je kunt maken. In alle eenvoud het land blijven bewerken, de kinderen opvoeden en doen wat je hier op aarde te doen hebt. Geen slachtoffer zijn en geen geweldenaar. Maar mens en kind van de God die als een vader is voor ons allen. Die als een zon is die opgaat over ons allen: armen en rijken, joden, christenen en moslims die in vrede samenleven. Dat wij op aarde mogen samenleven in een ‘Tent of Nations’, zoals de heuvel daar vlak onder Bethlehem genoemd wordt. Of, om met de woorden van Psalm 133 te eindigen:

Hoe goed is het, hoe heerlijk
als broeders bijeen te wonen! (…)
als de dauw van de Hermon
die neervalt op de bergen van Sion.
Daar geeft de HEER zijn zegen:
leven voor altijd.

ds. Ronald Heins